Felahu’s-Sail’de, İmam Ali’nin şöyle anlattığı rivayet edilmiştir: “Hz. Fatıma (s.a), Resul-i Ekrem’in (s.a.a) yanında uykusuzluktan dert yandı. Bunun üzerine Peygamberimiz, ondan şu cümleyi söylemesini istedi:
يا مُشْبِعَ الْبُطُونِ الْجآئِعَةِ وَ يا كاسِىَ الْجُسُومِ الْعارِيَةِ وَ يا مُسَكِّنَ الْعُرُوقِ الضّارِبَةِ وَ يا مُنَوِّمَ الْعُيُونِ السّاهِرَةِ سَكِّنْ عُرُوقي الضّارِبَةِ وَ أذِنْ لَعَيْني نَوْماً عاجِلاً
Yâ muşbial butûnil câi’ah, ve yâ kâsiyen nucûmil âriyeh, ve yâ musekkinel urûqiz zâribeh, ve yâ munevvimel uyûnis sâhirah, sekkin urûqiz zâribeh, ve ezin leaynî nevmen âcilâ.
[Ey aç karınları doyuran, ey çıplak bedenleri giydiren, ey çarpan damarları sakinleştiren ve ey uyanık gözleri uyutan! Çarpan damarlarımı sakinleştir ve uyuması için gözüme acilen izin ver.]
Aynı şekilde, el-Fakih’te, İmam Cafer Sadık’tan (a.s) şöyle rivayet edilmiştir: “Ne zaman uykusuzluktan yakınsanız, uyumadan önce şunları söyleyin:
سُبْحانَ اللهِ ذي الشَّأْنِ دآئِمِ السُّلْطانِ عَظيمِ الْبُرْهانِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ في الشَّأْنِ
Subhânallâhi zişşe’n, dâimis sultân, azîmil burhân, kulle yevmin huve fişşe’n.
[Şanı yüce, saltanatı daim ve açık burhan sahibi Allâh münezzehtir. O, her gün (yeni) bir iştedir.]
Mekarimu’l-Ahlak’ta da rivayet edilmiştir ki; “Uyumadan önce Ayetel Kürsi okuyun ve şunları söyleyin:
إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِّنْهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُم مِّن السَّمَاء مَاء لِّيُطَهِّرَكُم بِهِ وَيُذْهِبَ عَنكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَلِيَرْبِطَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الأَقْدَامَ وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً
İz yuğaşşîkumun nu’âse emeneten minhu aleykum mines semâi mâen liyutahhirakum bihi ve yuzhibe ankumur riczeşşeytân ve liyerbita alâ qulûbikum ve yusebbite bihil aqdâm. Ve ce’alnâ nevmekum subâtâ.
“Anın o zamanı, hani bir emniyet vermek için sizi hafif bir uykuya daldırmıştı ve sizi arıtmak, sizden Şeytan’ın pisliğini gidermek, yüreklerinizi sağlamlaştırmak ve ayaklarınızı pekiştirip metanetinizi arttırmak için gökten bir yağmur yağdırmıştı.[1] “Ve biz, uykunuzu size bir dinlenme kıldık.”[2]
يا مُشْبِعَ الْبُطُونِ الْجآئِعَةِ وَ يا كاسِىَ الْجُسُومِ الْعارِيَةِ وَ يا مُسَكِّنَ الْعُرُوقِ الضّارِبَةِ وَ يا مُنَوِّمَ الْعُيُونِ السّاهِرَةِ سَكِّنْ عُرُوقي الضّارِبَةِ وَ أذِنْ لَعَيْني نَوْماً عاجِلاً
Yâ muşbial butûnil câi’ah, ve yâ kâsiyen nucûmil âriyeh, ve yâ musekkinel urûqiz zâribeh, ve yâ munevvimel uyûnis sâhirah, sekkin urûqiz zâribeh, ve ezin leaynî nevmen âcilâ.
[Ey aç karınları doyuran, ey çıplak bedenleri giydiren, ey çarpan damarları sakinleştiren ve ey uyanık gözleri uyutan! Çarpan damarlarımı sakinleştir ve uyuması için gözüme acilen izin ver.]
Aynı şekilde, el-Fakih’te, İmam Cafer Sadık’tan (a.s) şöyle rivayet edilmiştir: “Ne zaman uykusuzluktan yakınsanız, uyumadan önce şunları söyleyin:
سُبْحانَ اللهِ ذي الشَّأْنِ دآئِمِ السُّلْطانِ عَظيمِ الْبُرْهانِ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ في الشَّأْنِ
Subhânallâhi zişşe’n, dâimis sultân, azîmil burhân, kulle yevmin huve fişşe’n.
[Şanı yüce, saltanatı daim ve açık burhan sahibi Allâh münezzehtir. O, her gün (yeni) bir iştedir.]
Mekarimu’l-Ahlak’ta da rivayet edilmiştir ki; “Uyumadan önce Ayetel Kürsi okuyun ve şunları söyleyin:
إِذْ يُغَشِّيكُمُ النُّعَاسَ أَمَنَةً مِّنْهُ وَيُنَزِّلُ عَلَيْكُم مِّن السَّمَاء مَاء لِّيُطَهِّرَكُم بِهِ وَيُذْهِبَ عَنكُمْ رِجْزَ الشَّيْطَانِ وَلِيَرْبِطَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَيُثَبِّتَ بِهِ الأَقْدَامَ وَ جَعَلْنا نَوْمَكُمْ سُباتاً
İz yuğaşşîkumun nu’âse emeneten minhu aleykum mines semâi mâen liyutahhirakum bihi ve yuzhibe ankumur riczeşşeytân ve liyerbita alâ qulûbikum ve yusebbite bihil aqdâm. Ve ce’alnâ nevmekum subâtâ.
“Anın o zamanı, hani bir emniyet vermek için sizi hafif bir uykuya daldırmıştı ve sizi arıtmak, sizden Şeytan’ın pisliğini gidermek, yüreklerinizi sağlamlaştırmak ve ayaklarınızı pekiştirip metanetinizi arttırmak için gökten bir yağmur yağdırmıştı.[1] “Ve biz, uykunuzu size bir dinlenme kıldık.”[2]
